Wat is dat toch? Skype was in 2003 een van de eerste apps om op afstand te kunnen videobellen. Sindsdien zijn er diverse alternatieven ontwikkeld om op afstand elkaar te spreken en/of te zien. Ook e-learning is toch al snel een jaar of 20 geleden in het leven geroepen. En vergeet vooral niet dat vrijwel alle business software, backoffice en frontoffice, al jaren prima in de cloud te benaderen zijn vanaf iedere willekeurige plek. Toch bleven we tot voor kort elkaar fysiek opzoeken, zowel voor het dagelijkse werk, 1 op 1 gesprekken, trainingen als vergaderingen.

Heerlijk lawaai
Het is nog geen 3 weken geleden dat je overdag bij de wegrestaurants en hotels amper een parkeerplaats kon vinden. Bij binnenkomst was het een enorm geroezemoes van veelal 1 op 1 gesprekken aan kleine propperige tafeltjes. Rond lunchtijd zag je grote groepen in de rij staan voor het buffet, omdat alle vergaderzalen aan hun gezamenlijke pauze begonnen. Los van de reiskosten en reistijd, anderhalf uur enkele reis is al heel gewoon, had je te maken met de kosten van al snel vier bakken koffie en een uitsmijter, een lawaaierige omgeving en weinig privacy. Maar wat vonden we dit heerlijk! Erop uit zijn, mensen ontmoeten, elkaar een stevige hand geven en eens kritisch aankijken. Bij Moedigh kwamen we mensen tegen die met een glimlach iedere dag vanuit Deventer naar hun kantoor in Utrecht reden, in de spits al snel 2 uren enkele reis.

Eindelijk thuiswerken
Zullen we nu door omstandigheden eindelijk massaal de ‘e-oplossingen’  omtrent zakelijke communicatie gaan adopteren en zelfs waarderen? Oplossingen die binnen grote internationale werkomgevingen al lang ingeburgerd zijn?  Is thuiswerken, waar al jaren massaal over wordt geschreven, nu eindelijk echt doorgebroken? Wij danken onze naam aan onze daden, maar in dit geval durven wij hier onze vingers niet aan te branden. Want: wat gaan we doen als we elkaar straks weer massaal mogen ontmoeten?

Een gezonde mix
Wat we wel kunnen doen, is voor onszelf spreken. Wij zijn gek op contacten. Op non- verbale signalen. Op details als hoe iemand een hand geeft, hoe hij of zij op je af loopt, achterover zit of op het puntje van de stoel zit. We vinden het heerlijk om onderweg te zijn, de wereld om ons heen te verkennen, de sfeer binnen bedrijven te proeven en wat denk je van dat chique koekje bij de cappuccino? Onbewust zijn we graag minder efficiënt bezig, in ruil voor meer motivatie, betrokkenheid en energie. Zakelijk gezien is de balans helder: een gezonde mix van ‘old school op pad zijn’, communicatiemiddelen als whatsapp, LinkedIn, Facetime en een perfect CRM systeem in de cloud, heeft ons succesvol gemaakt.

Mooie bijvangst
Toch zal de huidige situatie in de wereld ons structureel anders laten aankijken tegen bepaalde zaken. Van 800 kilometers per week naar 50 kilometers per week, zal ook  ongetwijfeld een positief effect hebben op de CO2 uitstoot. Dat is een mooie bijvangst van de huidige situatie. Een die wij ook absoluut niet willen laten schieten. Daarom kijken we straks nog kritischer aan tegen het nut van een verre afspraak aan tafel. We beseffen dat een handdruk ook overdracht van bacteriën en virussen kan betekenen en dat een grappige luide nies ook deeltjes in de lucht met zich meebrengt die we niet kunnen zien. Verder weten we nu nog beter dat thuiswerken prima mogelijk is, mits je ook echt kunt werken. Dus hopelijk kunnen de kinderen straks weer naar school en de opvang, zodat we zakelijk gezien écht waarde uit de werkdag kunnen halen!